Od bardzo wielu dni chodzę smutna. Pokłóciłam się z chłopakiem, a ten wypomniał mi, że wyłącznie on zarabia na utrzymanie naszego mieszkania, że jestem leniwa, bezużyteczna i nic nie na prawdę ważna. Było mi wtedy niezmiernie przykro, niemniej jednak odkąd pamiętam, kiedy ktoś zwrócił mi uwagę, która dotknęła mnie dogłębnie brałam się w garść tak bardzo, że przeskakiwałam wszelakie standardy. Tak było i tym razem. Postanowiłam ruszyć do przodu- zerwałam z chłopakiem i przeprowadziłam się do Norwegii ( do koleżanki), popożyczałam ciut pieniędzy, wzięłam nieduży kredyt i wystartowałam z własnym biznesem. Wbicie się w norweski rynek to nie była taka prosta sprawa. Musiałam bardzo wiele kombinować, pytać, inwestować, starać się a przede wszystkim stresować. Niedużo wówczas spałam. Praca związana z otwieraniem lokalu kosztowała mnie tak wiele nerwów , a oprócz tego nieprzespanych nocy, że chodziłam na wpół żywa. Natomiast właściwie każdy wysiłek, każdy nakład pracy, prędzej czy później się opłaci. Tak się stało ze mną. Po około ośmiomiesięcznej harówce zaczęło dziać się coś pozytywnego. Kobiety i mężczyźni okazywali odrobinkę zainteresowania, oferowali pomoc. Zaczęłam żyć norweskim życiem i rytmem. Nie musiałam specjalnie się starać, żeby się utrzymać , ponieważ bardzo pomagała mi koleżanka, u której mieszkałam. Zarobki zaczęły płynąć powoli, niemniej jednak mierzyłam wysoko. Wiedziałam, że rynek norweski jest jednym z najkorzystniejszych i najlepiej dochodowych ( dlatego zdecydowałam się przylecieć w tej chwili tutaj) musiałam tylko się wdrożyć, przeznaczyć odpowiednią ilość czasu żeby przesiąknąć kulturą i przyzwyczajeniami. I tak obecnie się stało po tych ośmiu miesiącach coś tknęło, wszyscy się zainteresowali, pierwsze dochody wpływały na konto. Czułam się wspaniale. Nikomu przenigdy nie pozwolę powiedzieć, że jestem bezwartościowa. Patrz, czego dokonałam!

Zobacz też: Działalność gospodarcza w Norwegii